ده قانون عشق

قانون اول : عشق مالکیت معشوق نیست .

قانون دوم : عشق اصیل بدین معناست که بتوانیم دشواری ها را به جان بخریم .

قانون سوم : تضمینی در کار عشق وجود ندارد / امنیتی هم در کار نیست .

قانون چهارم : عشق آزاد کننده و رهایی بخش است .نیازی به در خواست برای عشق نیست. عشق آزادانه ، ارزانی می شود .

قانون پنجم : عشق یعنی داشتن یک درخواست در قبال کسی که او را دوست داریم ، بی آنکه نیازی به کامل بودن آن داشته باشیم

قانون ششم : عشق یعنی این توانایی که دنیا را از دریچه چشم معشوق نگاه کنیم .

قانون هفتم : عشق یعنی همدلی و همدردی با معشوق . این نزدیکی به معنای همیشه و در هر لحظه کنارهم بودن نیست زیرا گاه فاصله داشتن و دور بودن در روابط عاشقانه یک ضرورت است .

قانون هشتم : عشق واقعی هرگز ابزاری برای کنترل دیگران نیست .عشق واقعی مستلزم آزاد گذاشتن دیگران است .بایستی معشوق را آزاد بگذاریم تا بتواند خودش باشد .

قانون نهم : بزرگترین عشق عشقی است که همه چیز می دهد و در ازای آن هیچ چیز  نمی خواهد و عاشق در آرزوی دریافت پاسخی از معشوق است ، اما عاشق واقعی در عین اشتیاق هرگز چیزی طلب نمی کند .این ناب ترین و لذت بخش ترین شکل عشق است.

قانون دهم : تنها زمانی می توانیم عشق  را واقعا تجربه کنیم که خود از عشق انباشته باشیم و مایل به ریختن آن در کاسه ی دیگران باشیم.